χλανιδίσκα

ἁ, Α

χλανίδιον*.

[ΕΤΥΜΟΛ. Βοιωτ. τ. < χλανίς, -ίδος «είδος επενδύτη» + υποκορ. κατάλ. -ίσκα (πρβλ. χλαμουδ-ίσκα /χλαμυδ-ίσκη)].